Ze kan het werken en leren niet laten; Joke Elzenaar was een groot deel van haar leven actief met de educatie van anderen. Eerst in het reguliere onderwijs en later bij NN en ING. Na haar pensionering pendelt ze met de seizoenen heen en weer tussen Nederland en Spanje. Daar werkt zij aan nieuwe apps die een hoog educatief gehalte hebben en waarvan ze zelf ook een heleboel leert.

"Door corona zat ik tijdens de lockdown geruime tijd vast in Spanje. Ik ben er toen langer dan gebruikelijk gebleven. Van daaruit was en ben ik actief voor mijn klusje voor het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW). Ik beoordeel aanvragen voor de subsidieregeling flexibel beroepsonderwijs voor volwassenen, waarbij ROC’s samen met particuliere opleiders een opleiding ontwikkelen." Wat doe je dan? "Wij beoordelen uitgebreide ontwikkelplannen voor nieuwe, flexibel te volgen opleidingen die gericht zijn op volwassenonderwijs. Daarover geven we advies aan de minister van OCW. Het is een bijbaantje, zo'n zestig dagen per jaar." Hoe kwam je in de onderwijswereld terecht? Joke vertelt dat ze ooit bij NN hoofd was van de afdeling Opleidingen die later, aan het begin van het nieuwe millennium, onderdeel werd van de ING-divisie Intermediair. "Ik kwam daar als onderwijsdeskundige. Mijn loopbaan begon als kleuterleidster. Na zes jaren stopte ik en ben ik vwo gaan doen en daarna ben ik aan de universiteit afgestudeerd. Via selectiebureau Ebbinge kwam ik bij NN terecht. Dat was de tijd van veel pionieren en vernieuwingen. We verzorgden alle verzekeringsopleidingen. Nieuwe medewerkers moesten eerst wekenlang op cursus. Later, rond 2002, werd die opleidingstijd korter, en werd de opleidingsafdeling omgedoopt tot de ING Bank Insurance Academy (BIA)." Hoe kijk je erop terug? "Ik vond het erg boeiend. Ik heb daarna wel andere werkgevers gehad, maar dit was mijn droombaan. Ik was dé deskundige en kreeg de vrije hand om NN-opleidingen te professionaliseren. Het concept van een 'Leven lang leren' kwam op; iedere werknemer zou gedurende de loopbaan moeten blijven leren. Ik kon er vorm aan geven. Dit was een speeltuin voor me. Hans Kadiks was het directielid aan wie ik rapporteerde, een fantastische man om mee samen te werken. De ruimte die ik kreeg was groot. Het was ook een goed betaalde baan, in het tweede echelon. Het kon niet op, het geld klotste tegen de plinten. Ik was ook de tweede vrouw op dat niveau. Het was wel een machocultuur. Het waren spannende en leuke tijden. Zelfs andere bedrijven kwamen bij ons kijken hoe we die opleidingen innovatief vorm gaven."

Maar niet voor altijd... "Ik vertrok bij NN in 2007, net voor de crisis. Ik voelde me minder op mijn gemak bij de Angelsaksische manier van zakendoen bij ING. Via een headhunter kwam ik bij ROC Flevoland. Daar werd ik directievoorzitter. De reorganisatieklus was leuk, maar na anderhalf jaar wilde het bestuur samengaan met het ROC van Amsterdam. Dat zag ik niet zitten. Ik werd toen gevraagd om bij een trainingsbureau te komen werken, maar in 2008 stortte de markt in door de crisis. Ik was er de tweede ‘man’ en mocht collega's ontslaan en tot slot ook zelf vertrekken. Ik kwam terecht bij de NCOI-groep. Toen ik begon, werkten er 250 mensen en bij mijn pensionering in 2019 waren dat drieduizend mensen door groei, fusies en overnames. Ik mocht er toen leiding aan geven." Hoe zit dat met het apps bouwen? "Door de overname van NibeSvv, opleider voor bank- en verzekeringswezen, kregen we een app voor de permanente educatie, de Wft. Dat had veel geld gekost, een paar ton. Als ik wat wilde veranderen in die app kostte dat tienduizenden euro's. Toen ben ik zelf op zoek gegaan: hoe moeilijk kan het zijn om zelf een app te maken? Dat viel me best mee. Apple geeft een gratis programmeeromgeving en ik ben zelf thuis gaan prutsen. Ik deed het in mijn vrije tijd, leuk gepuzzel."