Maarten Dijkshoorn heeft een imposante carrière in de verzekeringswereld achter de rug. Hij begon zijn loopbaan bij RVS, klom op tot chief financial officer bij NN, werd voorzitter van de raad van bestuur van Achmea en sloot af als voorzitter van de raad van commissarissen van Vivat. Daarnaast vervulde hij nog een waslijst aan nevenfuncties. Inmiddels is hij 74, gepensioneerd en net terug van een korte vakantie in Turkije als we elkaar in Rotterdam treffen om herinneringen op te halen aan zijn tijd bij RVS en NN.
Hoe kwam je bij RVS terecht?
"Na mijn diensttijd moest ik gaan werken en kwam terecht bij RVS op de afdeling Wiskunde, waar ze de premies voor ingewikkelde verzekeringen en afkoopwaarden berekenden. Na twee jaar was ik dat zat en ben ik econometrie gaan studeren. Om wat bij te verdienen, bleef ik in de vakanties werken bij RVS, op diezelfde afdeling. Na mijn afstuderen ben ik er in vaste dienst gekomen. We zaten in Rotterdam aan de Westerstraat, vlak bij de Spido."
Wat weet je nog van de overname van RVS door NN?
"RVS was onderdeel van de Amfas-groep. Daarin zat ook De Zeven Provinciën. Die was in zwaar weer gekomen door verliezen bij transportverzekeringen. NN zag z'n kans schoon. Die had kort daarvoor een poging gewaagd om Delta Lloyd over te nemen, maar dat was geblokkeerd door Commercial Union, de Engelse moeder. Durk Brands van RVS, leidde de integratie van het schadebedrijf, Wil Rijkelijkhuizen van NN deed dat voor het levenbedrijf. In mijn herinnering liep dat gesmeerd."
Er zijn heel wat oud-RVS'ers lid van onze vereniging. Ze lijken een hechte groep te vormen. Hoe komt dat?
"Voor veel RVS'ers was de overgang naar NN niet gemakkelijk. Ze waren altijd concurrenten geweest. RVS was nummer zes op de ranglijst van verzekeraars, NN de absolute marktleider. Het gevaar van de grootste en de sterkste te zijn, is dat je wat in slaap sukkelt en arrogant wordt. De verzekeringen werden toch wel gesloten, terwijl we bij RVS om elke post keihard moesten vechten. Dat schept een band. We hadden een gezamenlijk doel, alle neuzen wezen dezelfde kant op."
Hoe beviel het jou bij NN?
"Ik kwam terecht op de Beatrixlaan, in de Zilveren Toren, op de 16e verdieping bij de schadepoot. Daar heb ik een prachtige tijd gehad. Wat mij betreft had dat het einde van mijn carrière kunnen zijn. Ik werd daar allround medewerker, kreeg te maken met alle takken van sport binnen het schadebedrijf en zat in allerlei commissies. Ik deed ook het actuariaat van schade en mijn kompaan Francis Ruygt deed dat bij het levenbedrijf."
Als je terugkijkt op die 25 jaar bij RVS en NN, wat waren dan de hoogtepunten?
"Dat waren er drie. Het eerste was dat we er, onder leiding van Durk Brands, in geslaagd zijn De Zeven Provinciën weer gezond te maken en te zorgen voor een positief resultaat op het moment van overname door NN. Het tweede was die tijd op het actuariaat en het deelnemen aan al die commissies. In die tijd mocht je als verzekeraars nog met elkaar de netto risico's bespreken. De kostenopslagen moest iedere verzekeraar zelf bepalen, maar als grootste verzekeraar kon je dan wel je stempel drukken op de premies. Het derde was toen ik directeur werd en te maken kreeg met de privatisering van de sociale zekerheid. Dat heeft op mij toch ook wel diepe indruk gemaakt. Hoe zwaar ik als directeur van NN betrokken was bij die privatisering en bij NN als marktleider, en ik als voorzitter van de sector Arbeidsongeschiktheid van het Verbond van Verzekeraars de onderhandelingen met de overheid mocht voeren, was voor mij heel bijzonder."
We spreken dan over meer dan 30 jaar geleden. Toen zat ik tegenover je namens de overheid.
"Dat waren mooie onderhandelingen. Ik had toen hele goede mensen om me heen met Ruud Pels die de stafgroep sociale zekerheid leidde, maar ook Jos Remmerswaal en Cees Jan van der Plas die voor de technische ondersteuning zorgden. Als adviseur was daar de vroegere staatssecretaris Elske ter Veld. Later kwam jij erbij. Als je ziet waar die privatisering van de Ziektewet toe geleid heeft; honderdduizenden offertes en enorme schommelingen in de resultaten. Van enorme verliezen naar toch winstgevendheid. De privatisering heeft naar mijn mening zeker bijgedragen tot het meer gezond maken van Nederland."
NN ging samen met ING. Hoe vond je dat?
"Prachtig. Zo'n groot concern met sterke leiders als Jaap van Rijn en later Aad Jacobs, een echte Rotterdammer."
Maarten Dijkshoorn, geboren in 1950 als zoon van een boer, heeft ruim 45 jaar ervaring binnen de verzekeringsbranche, in financiële, commerciële en operationele directie- en bestuursfuncties. Hij studeerde econometrie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en actuariële wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn eerste baan was bij RVS, dat over ging in Nationale-Nederlanden, waar hij begin jaren '90 directeur Schade/Zorg werd. In 1999 werd hij benoemd tot CFO. In 2002 stapte hij over naar Eureko/Achmea en daar was hij CEO van 2005 tot 2009. In die hoedanigheid gaf hij leiding aan de succesvolle fusie met Interpolis in 2005. Eind 2016 werd hij voorzitter van de Supervisory Board van Vivat, de vroegere verzekeringstak van SNS Reaal en destijds onderdeel van het Chinese Anbang. Nadat de overname van de schadeverzekeringen van Vivat door NN was afgerond, trad Maarten in oktober 2021 af.
Maarten heeft tal van bestuurlijke en toezichthoudende functies vervuld bij onder meer zorginstellingen, woningcorporaties, pensioeninstellingen en verzekeraars.
Hij is getrouwd met Sabine en woont in Rotterdam-Nesselande.
Je laatste klus had ook weer te maken met NN. Hoe zit dat?
"Als voorzitter van de raad van commissarissen bij Vivat was ik betrokken bij de besprekingen over de overname van de schadeverzekeringen van Reaal Verzekeringen door NN. Aan de andere kant van de tafel zat David Knibbe, die ooit nog bij mij was begonnen als management trainee."
Hoe heeft die 25 jaar jou veranderd?
"Niet veranderd, wel gevormd. Ik ben no-nonsens gebleven. Wel minder rebels. Toen ik ooit een presentatie had gegeven, kreeg ik na afloop veel complimenten over de inhoud, maar toch ook de reprimande dat ik voortaan mijn hemd in mijn broek moest stoppen. Als directeur mocht ik ook geen shag meer roken, dus stapte ik over op sigaretten."
Je rookte fors. Toen je stopte met roken zei je dat je ging rekenen hoeveel je daarmee bespaarde.
"Dat doe ik nog steeds. Ik rookte zo'n 40 sigaretten per dag, ben 22 jaar geleden gestopt dus dat is veertieneneenhalf duizend per jaar maal 22. Ik ben daarna wel 25 kilo aangekomen."
Volg je de ontwikkelingen rond schade- en inkomensverzekeringen en op pensioengebied nog wel?
"Ja, ik heb geen nevenfuncties meer. Ik volg de ontwikkelingen nog wel op afstand, bijvoorbeeld via het FD en jaarverslagen en ik ben lid van de kring van gepensioneerde actuarissen."
Voordat we het gesprek afronden, komen nog heel wat herinneringen boven, vooral aan mensen waarmee Maarten heeft samengewerkt en die ik ook heb meegemaakt bij NN. Mensen zoals Bert Richaers, die begin jaren negentig directeur was en zijn studievriend Jan Nijssen, die eveneens bij NN terecht kwam als directeur van het levenbedrijf. We hadden gemakkelijk dit hele Magazine kunnen vullen. Wellicht komt er nog een keer een herhaling.
(Hasko van Dalen)
