Onno Bos, 57 jaar, getrouwd met Angelique, heeft vier kinderen in de leeftijd van 26 en 32 jaar en drie kleinkinderen. Na 30 jaar financiële dienstverlening bij NN is hij nu programmadirecteur dagbesteding en arbeidsre-integratie bij het Leger des Heils.
Ons gesprek heeft plaats in de gezellige woonkamer van de familie Bos. In de hoek staat een box, een duidelijk signaal dat de kleinkinderen hier regelmatig vertoeven. Onno: ‘Ik vond het altijd erg irritant, die ‘opa en oma verhalen’, maar als je me nu mijn gang laat gaan …. Het is fantastisch. Onze familieapp bestaat uit 13 personen!’ Vorig jaar, na 30 jaar in de financiële sector, besloot je het roer om te gooien. Hoe kwam dat zo ineens?
Onno: ‘Het kwam niet ineens. Het is begonnen in 2015 toen we met het hele gezin een week op vakantie waren op Lesbos. Daar kwamen toen de eerste vluchtelingen aan land. Wij raakten met ze in gesprek. Het waren mensen zoals mijn kinderen; studenten, op de vlucht uit Syrië met niets meer dan hun telefoon en de kleding die ze aanhadden. Terug in Nederland besloot mijn vrouw zich om te scholen naar professioneel taaldocent in het volwassenenonderwijs, zodat ze nieuwkomers de Nederlandse taal kon leren. Ik ging gewoon door met mijn baan als directeur bij Zicht. Een prachtig bedrijf en ik had het erg naar mijn zin. Ik hoefde daar niet per se weg. Maar sinds Lesbos was er iets in mij geraakt. Ik wilde me inzetten voor mensen die door onrecht buiten de samenleving zijn komen te staan; vluchtelingen maar ook slachtoffers uit de mensenhandel, daklozen. Ik heb toen mijn gedachten hierover op twee A4’tjes gezet en ben gaan praten met mensen uit verschillende hulporganisaties. Ook heb ik een coach in de hand genomen die mij leerde te onthechten uit de corporate wereld.’ Waarom het Leger des Heils?
Onno: ‘Dat had ik van tevoren niet verwacht. Ik dacht bij het Leger des Heils aan de collectebus en de soep in Amsterdam. Maar het is een bedrijf met 7000 professionals in loondienst met een omzet van een half miljard per jaar. Het is een hele grote zorgorganisatie gericht op de mensen aan de onderkant van de maatschappij. Met beschermhuizen voor vrouwen, woonvoorzieningen voor verslaafden, daklozen, etc. De groep die jij en ik nooit zien. Tot voor kort stapte ik hier in mijn leaseauto, ging naar mijn werk in Den Bosch, reed naar de kerk, mijn familie, dat was mijn grote roze zeepbel. Tot ik in Lesbos een andere wereld ontmoette die mij duidelijk heeft gemaakt dat ik meer wilde doen voor mensen die in algemeen zin onrecht ervaren. En dan specifiek voor mensen die (weer) willen integreren en re-integreren. Zo ben ik in gesprek geraakt met het Leger des Heils. Zij zochten een programmadirecteur voor 50|50, voor die mensen die zich ontwikkelen richting terugkeer in de maatschappij. Die rol matchte verrassend genoeg prachtig met mijn 2 A4’tjes. Ze boden me de rol aan en ik heb ‘ja ’gezegd.’
'Het mooie van het Leger des Heils is dat iedereen een tweede of derde kans krijgt'
Geeft dit je meer voldoening? Onno: ‘Ik genoot er erg van om samen binnen NN en Zicht de klanttevredenheid te verbeteren, maar ja, een bijdrage leveren aan persoonlijk herstel van mensen gaat voor mij nog een stap verder. Binnen 50|50 werken 180 mensen en die begeleiden per jaar zo’n 2500 deelnemers die werken aan hun eigenwaarde, aan hun dagritme en hun vaardigheden. Dat doen we door ze een vak te leren. Bijvoorbeeld in de horeca, de groenvoorziening of de techniek. Als het lekker gaat, krijg je een re-integratiecoach die je gaat helpen bij de terugkeer in de maatschappij. Ik ben erg onder de indruk van de mensen die dit begeleiden, die de deelnemers heel goed kennen en hen vanuit een relatie begeleiden in herstel van het leven. Met hele mooie resultaten. Ik heb voorbeelden gezien van hoe mensen opbloeien. Het mooie van het Leger des Heils is dat iedereen er een tweede of derde kans krijgt.’ Terugkijkend naar je tijd bij NN? Onno: ’Voor mijzelf waren er volop kansen en ruimte om te ontwikkelen. Ongelofelijk hoeveel er in mij is geïnvesteerd. Op jonge leeftijd kreeg ik al veel verantwoordelijkheid. Na mijn stages begon ik in 1993 als teamleider Pensioenen bij NN in de tijd dat NN het bij de tussenpersonen fantastisch deed. In 1997 ging ik naar Amerika (director Operations ING USA Life Insurance) en kwam 3 jaar later met het gezin weer terug. We waren van de allerbeste verzekeraar geduikeld naar de slechtste verzekeraar in Nederland. De tussenpersoon hadden we lange tijd geen aandacht gegeven en die gaven ons een enorme rode kaart.’ Hoe vond je dat? Onno: ‘Ik vond het echt heel erg. Het deed me echt wat. Ik had echt een oranje hart dat bloedde. Het heeft uiteindelijk jaren gekost om weer een beetje de lach op het gezicht van de intermediair te krijgen. Toen werden we drie jaar achter elkaar de grootste stijger in de markt wat betreft intermediairtevredenheid en wonnen we de National Contact Center Award (NCCA).’
Onno Bos
Onno heeft een doctoraal in de wiskunde. Tijdens zijn diensttijd bij de Koninklijke Marine was hij werkzaam als wiskundedocent bij de officiersopleiding in Den Helder en ontdekte hij dat hij niet tot zijn 70ste leraar wilde blijven. Na zijn diensttijd werd hij managementtrainee bij NN, later onderdeel van ING. Hij was director Operations in Atlanta (VS) en behaalde via ING zijn master in Marketing bij TIAS, was o.a. directeur E-business en klantcontact bij NN en zat 13 jaar in de directie van Zicht (onderdeel NN), achtereenvolgens als directeur operations, marketing, sales en tenslotte als directeur Finance en Change. Hij is nu programmadirecteur 50|50 dagbesteding en arbeidsre-integratie bij het Leger des Heils.
Wat heeft deze tijd je geleerd? Onno: ‘Dat je flink moet ingrijpen om iets te kunnen veranderen. Als directeur klantcontactstrategie (KCS) hebben we van klantcontact een vak gemaakt. De grootste verandering was dat de intermediair weer vaste contactpersonen kreeg en directe telefonische toegang tot experts. Dat was een cultuuromslag; dat juist het telefonisch contact met de intermediair core business is en niet ‘een verstoring van je werk’.” Je werkt en leeft vanuit een levensmotto? Onno: ‘Zegen en volharding. Zegen heeft met geloof te maken, het goede komt van boven, dat is wat je krijgt, maar er wordt van jezelf ook wat verwacht, dat is met vallen en opstaan ertegenaan, dat is volharden. Dat betekent ook dat je je blijft ontwikkelen. Ik heb op de kop af 30 jaar bij NN gewerkt. Dat was fantastisch maar ik wist dat ik daarna iets anders wilde. Deze stap van NN/ING naar het Leger des Heils was een flinke. Dat het zo goed gelukt is, is echt uniek. Maar ik moet nu niet gaan denken dat dit mijn eindstation is. Ik wil me blijven ontwikkelen en blijven zoeken waar ik waarde kan toevoegen.‘ (Angela van Leeuwen)