Ad van Tiggelen schrijft onder de naam Adrian Stone bestsellers binnen het fantasygenre en is de populairste Nederlandse fantasy-auteur van de afgelopen tien jaar, als we zijn uitgever, Luitingh-Sijthoff, mogen geloven. Toch was het nooit de bedoeling van de voormalig NN-belegger om schrijver te worden. Hoe is het zover gekomen?
“In de loop van de jaren ontdekte ik dat ik goed kon schrijven. Inmiddels is mijn zevende boek uit en momenteel werk ik aan iets nieuws waarover ik nog niks kwijt wil. Ik ben met pensioen, maar hoop nog een reeks boeken te kunnen schrijven", zegt Ad. Het was eigenlijk een toevalstreffer dat hij met schrijven begon. “Ik moest stukken schrijven voor de jaarverslagen van beleggingsfondsen en later ook voor magazines. Ik bleek een vaardige pen te hebben en startte met het schrijven van columns over actuele beleggingsonderwerpen voor FD.nl. en andere media. Daarnaast speelde mijn levenslange belangstelling voor het fantasygenre ook een rol in mijn beslissing om een boek te gaan schrijven. Toen ik daar eenmaal inspiratie voor had, ben ik gewoon gaan schrijven naast mijn baan bij ING.” Niet-chauvinistisch lezerspubliek Dat Ad voor pseudoniem Adrian Stone koos, waaronder hij zijn boeken uitbracht, en nog steeds uitbrengt, heeft alles te maken met de niet-chauvinistische instelling van de Nederlandse lezers. “Die denken helaas vaak dat fantasy-auteurs van eigen bodem niet kunnen schrijven op internationaal niveau en slaan beter aan op een Engelse naam. Mijn eigen naam ligt bovendien niet heel lekker in het gehoor in de Angelsaksische wereld. Dus via Tiggelen, kwam ik bij tegels en vervolgens bij Stone.” Die Engelse naam legde Ad bepaald geen windeieren. “De Duivel-trilogie is nog altijd een van de bestverkochte Nederlandstalige fantasyseries uit de Nederlandse geschiedenis.” Opgebrand De drukke baan en het schrijven speelden Ad in 2013 parten. “Ik liep enorm tegen mezelf aan. Bij ING was ik eerst als hoofd Europese Aandelen en later als beleggingsstrateeg medeverantwoordelijk voor vele miljarden. Ik had inmiddels vijf boeken geschreven, had vier adviesfuncties en ik was penningmeester van een VVE. De koek was gewoon op toen ik in 2013 een burn-out kreeg. Ik wil veel en kan veel en daarbij zeg ik niet graag ‘nee’ tegen dingen die ik leuk vind. Maar het ging gewoon niet meer. Toen ik in 2014 hersteld was, heb ik ontslag genomen. Ik had genoeg gespaard om goed te kunnen leven. Daarnaast hield ik mijn (betaalde) adviesfuncties. In 2017 bleek dat nog steeds te veel toen ik mijn tweede burn-out kreeg. Dat was het moment dat ik alles heb opgegeven en sindsdien richt ik me alleen nog op het schrijven.”
Ad van Tiggelen (of 'Adrian Stone'): "Een boek is geslaagd als het door de lezers goed wordt ontvangen."
Controle Mogelijk waren die burn-outs ook het gevolg van de wil van Ad om alles perfect te doen. Hij vertrouwt ons toe dat hij in zichzelf veel eigenschappen van iemand met Asperger herkent. “Ik ben niet heel flexibel en wil graag de controle houden. Al heb ik eigenlijk te veel empathie om een echte autist te zijn”, lacht Ad. Of die controle er dan ook voor zorgt dat hij een plan heeft als hij op een zeker moment niet meer kan schrijven? “Ik wil dingen kunnen afmaken en mijn leeftijd speelt dan zeker door mijn hoofd. Ik heb daarom besloten om in principe geen series meer te schrijven. Mijn schrijfstijl is heel eigen en mijn lezers waarderen dat. Ik zou niemand weten die dat voor me zou kunnen afmaken.” De columns die Ad voor ING schreef, hielpen hem bij het schrijven van zijn boeken. “Ik schrijf alleen de dingen op die er toe doen. In een column heb je ook maar een beperkt aantal woorden om je punt te maken. Door het schrijven van de columns leerde ik toegankelijk, maar wel to-the-point te schrijven. Die combinatie waarderen mijn lezers. Bij mij lees je dus geen uitgebreide beschrijving van de inrichting van een herberg of over eindeloze veldslagen. Wat je bijvoorbeeld wel terugleest in mijn boeken, is dat misbruik van macht uiteindelijk altijd wordt bestraft. Dat heb ik op verschillende manieren in al mijn boeken verweven.” Tevreden Als Ad zijn oeuvre bekijkt, beschouwt hij de populaire Duivel-trilogie niet persé als zijn beste werk. “Als je de recensies bekijkt, zie je dat mijn meer recente boeken beter worden beoordeeld dan de eerste. Toch verkopen de eerste boeken nog steeds het best. Overigens was ik over al mijn boeken tevreden toen ik ze opleverde en nog tevredener toen er een zware redactieronde was geweest. Maar de ultieme waardering krijg je toch echt van de lezer. Een boek is voor mij geslaagd als het door de lezers goed wordt ontvangen.” (Marianne van de Werken)