Eén sollicitatie. Eén carrière. En een leven lang de drang om kennis te delen en nieuwe werelden te ontdekken. Oud-collega Dick Ringelberg (1954) werkte ruim 41 jaar voor RVS, Amfas, Nationale-Nederlanden en ING. Altijd met plezier. Nooit met tegenzin. Sinds zijn pensioen staat hij even bevlogen in de natuur als hij ooit tussen de dossiers stond.

Slechts één sollicitatiebrief schreef hij op 15 juni 1972. Die bracht hem binnen bij RVS Verzekeringen in Rotterdam. In de jaren die volgden, werkte hij op allerlei afdelingen en locaties – Rotterdam, Den Haag, Amsterdam. Zijn geheim? "Nooit met de pest in mijn lijf naar kantoor gaan," zegt hij, "altijd nieuwsgierig blijven."

KIC
De mooiste periode brak aan in 2001. Samen met zestien gelijkgestemde collega's richtte Dick het Kennis- en Informatiecentrum (KIC) op.
"We hoefden elkaar niets meer uit te leggen. We begrepen elkaar."
Het team leverde kennis aan duizenden medewerkers wereldwijd. Informatievragen, nieuwsberichten, jaarverslagen – KIC was de stille motor achter het wereldwijde informatienetwerk van ING.
Maar onzichtbaarheid werd ook de valkuil. Omdat KIC geen kosten mocht doorberekenen en geen reclame voor zichzelf mocht maken, wisten veel afnemers niet eens wie hen bediende. In 2008 viel het doek. "Jammer", blikt Dick terug, "daarna sloot iedereen opnieuw, en veel duurder, zijn eigen datacontracten af."

Lopershart
Werken was belangrijk, maar bewegen minstens zo. Tafeltennis bracht Dick in de sport, hardlopen hield hem daar. Vanaf 1978 liep hij fanatiek; in 1995 behaalde hij zijn trainersdiploma. Hij gaf training in Etten-Leur én op zijn werkplekken.
Sport bracht hem naar de natuur. Na zijn verhuizing naar Etten-Leur in 1988 vond hij via de atletiekclub zijn weg naar het Milieu en Educatie Centrum (MEC Etten-Leur). Knotwilgen snoeien, natuuronderwijs geven, jongeren betrekken; het paste hem als een oude, vertrouwde jas.

Voedselbossen: landbouw én liefde voor leven
In 2022 raakte hij betrokken bij voedselbos 's Heeren Vruchten op het landgoed 's Heeren Vruchten, op de grens van Etten-Leur en Rijsbergen. Samen met tientallen vrijwilligers plantte hij duizenden struiken en bomen.
"Een voedselbos is geen monocultuur," legt hij uit. "Het is een levend systeem waarin bomen, struiken en bodemdieren samenwerken." Dick noemt het een ‘vereetbariseerd’ bos, een bos om uit te eten. Soms vraagt de natuur geduld. Walnotenbomen dragen pas na tien jaar vruchten. Maar Dick denkt niet in seizoenen. Hij denkt in generaties. "Als voedselbosboer laat je de bodem onberoerd, er wordt niet geploegd. De bodem wordt ook niet blootgesteld aan kunstmest of gifstoffen. Een voedselbos zorgt voor een toename aan biodiversiteit, levert gezonde producten op en het liefst lokaal produceren en lokaal consumeren. "Je bouwt iets voor je kinderen, je kleinkinderen en hún kinderen."
Naast ’s Heeren Vruchten werkt hij aan nieuwe voedselbossen in Langeweg en Etten-Leur. En via het MEC helpt hij bij de aanleg van een nieuw natuurcentrum in een toekomstige woonwijk.

Wereldwijd verbonden
Zijn blik reikt verder dan de Brabantse velden. Vijftien keer vloog Dick naar Chili, waar zijn jongste zoon woont. Sinds 2014 studeert hij dagelijks Spaans. Wanneer zijn kleindochters bellen, mag iedereen hem wakker maken. Zonder pardon.

Muzikale uitschieters
Wie Dick kent als rustige natuurliefhebber, kijkt soms verbaasd als zijn playlist voorbij komt. Triphop. Progrock. Zelfs deathmetal. Muziek die schuurt, verrast en ontregelt – precies zoals Dick altijd nieuwsgierig naar het onbekende bleef zoeken.
Van RVS tot voedselbos, van hardloper tot kennisdeler. Dick Ringelberg bewijst dat groei niet ophoudt bij pensioen. Het krijgt alleen een andere vorm.
(Ewald Wagenaar)